Podczas tegorocznej gali wręczenia Oscarów aktor i komik Chris Rock odwołał się do filmu G. I. Jane z 1997, w którym główna bohaterka ogoliła głowę wstępując do armii.
Poprzez to porównanie komik odniósł się do Jady Pinkett Smith (aktorka i piosenkarka straciła włosy w wyniku choroby).
Krótko po tym również obecny na gali mąż Jady, Will Smith uderzył komika w twarz.

Tak się akurat złożyło, że prowadziłem dziś webinar dotyczący komunikacji opartej na szacunku. Jak zwykle wspominałem o jej korzyściach. Sprawia na przykład, że ponosimy mniejsze koszty fizjologiczne komunikując się z innymi w napięciowych sytuacjach.
Mówiłem też, że gdy niefortunnie zwrócimy się do kogoś w sposób, który dotknie godności tej osoby, uwaga odbiorcy skupiona będzie na ochronie godności zamiast na wyciągnięciu wniosków np. z otrzymanej informacji zwrotnej. Wyobraźmy sobie, że ktoś mówi: „Nie napracowałaś/eś się” vs „Raport jest poprawny. Brakuje mi w nim trzech fragmentów x, y, z. Zależy mi na tym żeby kolejny, który od Ciebie otrzymam był kompletny…”. Czujemy różnicę?

Godność to słowo klucz. Również, gdy żartujemy, możemy przekroczyć granice, które sprawią, że człowiek będzie jej bronił, czasem nawet robiąc coś co może być niezgodne z jego wartościami.

W przypadku Willa Smitha wyzwalaczem przemocy mógł być sam fakt, że żona nie ma włosów z powodu choroby lub to, że na podstawie mimiki jej twarzy doszedł do wniosku, że żart ją zabolał.

Zwykle nie znamy czyichś doświadczeń i kontekstu, dlatego żartując łatwo jest zagrozić godności innej osoby. Komunikacja oparta na szacunku zapewnia nam kontakt z innymi, który nie powoduje takiego naruszania granic. Elementem takiej komunikacji jest na przykład niekomentowanie czyjegoś wyglądu, jeśli nie jesteśmy z tą osobą w zażyłej relacji.

Nie wiem jakimi prawami rządzi się świat komedii i stand-upów, jednak w codziennym życiu osoby przekraczające granice innych, czasem próbują normalizować swoje reakcje apelując o większy dystans.
Tymczasem to o co wszyscy powinniśmy apelować to kultura osobista.